Welkom op de website van Hans van Hilst
Op deze website wil Hans u, de bezoeker, laten kennismaken met de nogal uiteenlopende creaties die hij gerealiseerd heeft .
Hans noemt zichzelf liever “kunstenmaker” in plaats van kunstenaar.
“Kunstenmaker” werd vroeger ietwat denigrerend gebruikt voor mensen die maar wat aanrommelden.
Hans prefereert deze term omdat dit direct verwijst naar het ‘maken’ van dingen. Het ambachtelijke en het technische aspect is namelijk heel belangrijk voor Hans. Tevens draagt het woord “kunstenmaker” een zekere luchtigheid met zich mee.
Over Hans
Geboren te Gouda in Nederland op 25 mei 1957, als oudste zoon van Adriaan van Hilst en Alijda Schoonderwoerd. Samen met zijn anderhalf jaar jongere broer woonden ze in deze stad als kinderen van hardwerkende ouders die een “lunchroom” uitbaatten. Veel tijd voor de kinderen was er niet, Hans en zijn broer vertoefden dan ook veel bij hun grootouders langs moederskant, waar ze altijd welkom waren.
Op zijn zesde levensjaar is het hele gezin van Hilst verhuisd naar het Zeeuws-Vlaamse stadje Axel, waar zijn ouders een hotel uitbaatten.
Die vreemde taal, het Zeeuws, was een hele aanpassing, maar de groene gordel rond Axel trok de jonge Hans aan en op deze manier heeft hij een vrije kindertijd beleeft in de bossen en vijvers rond Axel, terwijl de ouders aan het werk waren.
Reeds vroeg was het duidelijk voor Hans dat hij een artistieke richting zou gaan volgen, de optie Gent was vlug gemaakt. Na de middelbare school in Terneuzen verhuist hij naar Gent waar hij kunstonderwijs volgt aan de Academie voor Schone Kunsten. Na nog één jaar regentaat opleiding voor plastische Kunsten in de Ledeganckstraat te Gent is Hans begonnen als restaurateur van antieke marmeren- en witsteen sierschouwen en meubelen.
Tijdens deze periode schilderde Hans intimistische landschappen en oude vervallen landhuizen in een magisch realistische stijl.
Eind jaren '70 was Hans bezig met het restaureren van een oude Jawa motor, door zijn fascinatie voor motoren en de daaraan gelinkte tijdschriften las Hans in een artikel hoe de gevangenen in Amerikaanse gevangenissen zelf tatoeëermachines maakten.
“Zelf maken” en de drang om te creëren is de rode draad in zijn leven, zo’n tattoomachine wilde hij ook maken, wat eerst een speels experiment was groeide uit tot zijn beroep, Hans werd tatoeëerder.
Ook de verzameling dierenskeletten is op deze manier ontstaan.
Beïnvloed door de nieuwe stijlen in de tattoo ontwerpen en ook door zijn fascinatie voor oude motoronderdelen (Hans restaureert reeds jarenlang oude Engelse motoren.) veranderde zijn stijl en onderwerpen in zijn schilderijen.
Hans werkt momenteel hoofdzakelijk met acryl op groot formaat.